يوم ما فكرت أعمل البلوج مكنش هدفى الاساسى أنى أخاطب حد غير نفسى . أنا مش بكتب لانى معتقدة انى بارعة فى الكتابة ولا أن حد ممكن يكتشف فيا ما لم تأتى به الأوائل . بس حسيت أنى محتاجة اسجل أفكارى أو أحساسى اتجاه شىء معين أو حتى معتقداتى ويقينى فى الحياة . ممكن أقول عليها مذكراتى , بس ده تذكير ليا أنا , لانى حاسة انى هوصل لمرحلة أنى انسى فيها زمان , انسى فيها أنا كنت فين وبفكر ازاى , انسى فيها حاجات جملية كنت بعملها أو بحس بيها أو بفكر فيها . يمكن لانى حاسة أن كل يوم حالى بيسوء وإنه محدش هيقدر يفتكر احلى حاجة كانت فيها علشان يرجعنى عن لهو الدنيا اللى بنعشها لانى يمكن بكرة محدش من اللى حواليا ده الوقت يكون موجود . وحتى لو كان موجود فهو اولى بنفسه او بالناس اللى هتبقى محور حياته واهم عنده منى . ممكن أعتبر كتابتى مقياس أقيس به أنا طلعت لقدام أو رجعت ورا ( ده على فرض أنى هكون عايزة أعرف وقتها انا فين) . أو ممكن أعتبر الكتابة ده هى وسلتى للفضفضة او الكلام مع نفسى لانى مش دايما بلاقى حواليا اللى اتكلم معاه أو حتى إن لقيته مش دايما بيقدر يفهمنى أو يكون عنده القدرة على مجرد سماعى . والحقيقة كل اللى حواليا ابتدوا يشكوا فيها من كتر ما بدخلوا عليها ويلقونى بكلم نفسى ؟!! ايوه بتخيل الناس اللى حابة انى اتكلم معاهم حواليا وبتكلم معاهم فى كل حاجة . عادى يعنى بدل ما انسى الكلام من كتر الوحدة .
المهم انى على أمل لما ربنا يكرمنى من فضله بالذرية الصالحة , احتاج انى اكلمهم فى اللى فات من حياتى أو حتى اوريهم انا كنت عاملة ازاى وقت ما اكون مش قادرة اتكلم او اكون اتغيرت بالدرجة اللى بقيت فيها حاجة تانية .
يارب لا تذرنى فردا وانت خير الوارثين
